Antwerpen -> Brussel, xx km.
Negen uur 's ochtend zeulden twee mannen op de Grote Markt in Antwerpen met een zwaar ding dat in plastic verpakt was. Toen een van beiden het pak bijna uit zijn handen liet vallen, werd zichtbaar wat er onder het blauwe plastic zat: een varken dat ze aan het spit gingen hangen.
Negen uur 's ochtend zeulden twee mannen op de Grote Markt in Antwerpen met een zwaar ding dat in plastic verpakt was. Toen een van beiden het pak bijna uit zijn handen liet vallen, werd zichtbaar wat er onder het blauwe plastic zat: een varken dat ze aan het spit gingen hangen.
Vanaf
de Markt richting de Kaai stonden al de houten banken en tafels opgesteld voor
de hongerigen die zich later zouden melden en gemeentewerkers waren druk bezig
de straten schoon te spuiten.
Het
was duidelijk: Antwerpen maakte zich op voor de tweede dag van het
(naam?)festival met muziek, eten en heel veel bier.
Tijd
om de kuierlatten te nemen. Na een rondje oude binnenstad fietsten wij via de
Kaaien en lang vergeten jaagpaden langs de Schelde Antwerpen uit.
Antwerpen,
de stad waar Vincent van Gogh zo wanhopig had geprobeerd om te leren
schilderen. De stad waar hij alleen al door het zien van de werken van Rubens
en andere grootheden wist dat dit zijn passie was: schilderen. Niet dat hij
veel succes had. Er zijn brieven van hem aan zijn broer Theo waarin hij deze
smeekt om alsjeblieft geld te sturen, hoe weinig ook, omdat hij al dagenlang
niets anders dan droog brood gegeten had. Als hij al geld voor brood had
gehad...
We
drinken koffie in Niel, een oud schippersdorp met nog een echt authentiek
estaminet waar voornamelijk de eigen dorpelingen komen. De koffie is prima, de
soep komt uit een pakje en de uitbaatster draagt een legging met daarover een
t-shirt met een woest uitziend luipaard van een formaat dat in de natuur zijn
weerga niet kent.
Op
de Scheldedijk zitten de fietstoeristen bij dure, nieuwe buitencafés te
'loungen' bij blikmuziek. We verwisselen de Schelde voor de Ruper, een
riviertje waar aan de oevers vanouds veel steenbakkerijen waren. Er is er nog
één actief - als museum waar je zo mag rondlopen om het te bekijken. De andere
steenfabrieken en oude industrie wordt stilaan verdrongen door dure
appartementen met uitzicht op het water. Hier spoelen de nieuwe rijken uit
Antwerpen aan en met hekken en slagbomen worden al de minder fortuinlijken
buiten gehouden.
De
rivieren liggen er op deze zinderend hete dag stil en verdroomd bij. Het tij -
tot hier goed merkbaar -is af. Omzoomd door het tere rose van springbalsemien -
beter bekend als burenverdriet. Samen met de rijke geel van het hertshooi en de
ranke paarse raket vormen de bermen een ode aan de bijna voldragen zomer.
Prachtig!
Mechelen
verschijnt aan de horizon met het onmiskenbare silhouet van de Romboudskerk. In
een hoekje van de kerk hangt nog een handleiding om aflaten te verkrijgen.
Altijd handig voor in het vagevuur. Het staat er letterlijk. De tekst dateert
uit 1922. Zou iemand dit ooit nog lezen, laat staan doen??

Ook
hier mogen de fietsen veilig binnen. Kom daar maar 's om in de meeste hotels!
Ze hebben er ook lekker eten en na de douche schuiven we zó aan.
Later
die avond lopen we naar de Grote Markt. Dat is een minuutje of tien met
onderweg een oude bekende: Manneke Pis.
De Grote Markt is prachtig verlicht en
het is een genot om zomaar een tijdje alle vormen, kleuren en geuren (mosselen
met stip op nr. één!) op je te laten inwerken. We ronden de dag af met een
welverdiend biertje op een zwoel terras.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten