De grauwgrijze regenwolken vormen een perfect ton-sur-ton met de donkergrijze stenen van de jeugdherberg en het lichtgrijze belfort daarachter. Het is dat er gestaag regen uit deze wolken valt, anders zou je er uren naar kunnen kijken...
Nou ja, het is niet anders en het is vast ook héél karaktervormend om zo door de nattigheid over de gladde kinderkopjes (ook grijs) te fietsen.
We zetten koers naar Cuesmes, een dorpje zo'n twee kilometer buiten Mons. Daar begint prompt de zon te schijnen. Vincent van Gogh werkte van 1878 - 1880 onder zware omstandigheden in de mijnstreek de Borinage als evangelist. Hij woont dan in een aanbouw van het huis van mijnopzichter Charles Decruq. Het huis (rue du Pavillon 8) staat er nog, scheefgezakt en wel. Er is een kleine tentoonstelling over het werk van Van Gogh te zien, maar aangezien het 'Maison de Van Gogh' pas na twaalven toegankelijk is, moesten wij genoegen nemen met een blik door het hek. Jammer!!
Van Gogh heeft ook nog gewoond in het volgende dorpje, Wasmes. Dat huisje, rue Wilsson 221, heeft alleen een gedenksteen die herinnert aan de illustere bewoner. Aangezien het zich bevindt aan het eind van een helling van 13% hebben wij het huis het huis gelaten en zijn koffie gaan drinken in Wasmes.
Om half elf zitten alle stamgasten al aan het bier. Er is veel armoede in deze streek. In sommige gezinnen zijn ze al van generatie op generatie werkloos. De uitzichtloosheid spreekt uit de gezichten. En toch... twee mannen aan een aanpalend tafeltje vragen geïnteresseerd wat we aan het doen zjjn en waarom.Van Gogh, ja die kennen ze wel, en gelijk krijgen we te horen hoe we zijn huis kunnen vinden. Aan de andere buurtafel zit een sjofel stel op leeftijd aan het bier.Bij hen hun kleinzoon van een jaar of zeven, een opmerkelijk lief en vrolijk joch. We praten wat en als opa en oma wegschuifelen, krijgen wij allebei een zoen van het menneke. Zelden zo'n lieve kus gehad!
De patroon spreekt zijn gasten in het Italiaans aan. Nee, hij is géén Italiaan, maar Siciliaan - of we dat maar scherp willen hebben. Zijn vader kwam in 1948 naar België en hij is er geboren en zijn kinderen ook, maar hij voelt zich geen Belg. En ook al leeft hij van het verkopen van bier, 'alcohol is geen oplossing, mevrouw, nu niet en nooit niet.' Hij schenkt overigens ook uitstekende koffie, dus als je de route rijdt: ga bij 'm langs, hij kan de klandizie best gebruiken!
(km10.5, rotonde ri. Warquignies, kaart 36 uit routegids)
Niet lang daarna maken de begroeide heuvels van steenkolenafval plaats voor de glooiende bietenvelden en de kleine dorpjes van Noord-Frankrijk. Prachtig om door te fietsen. Je ziet het land veranderen. Steeds meer boerderijtjes veranderen in soms hele mooie woningen voor gezinnen. De oude meidoornheggen die vroeger om elk weiland stonden, schieten door bij gebrek aan onderhoud en koeien en de Mariakapelletjes - vroeger zo talrijk - worden al minder.
om half vijf staan we voor de keus: hier een camping zoeken of nog 25 km verder. Dan begint het te regenen terwijl we nét voor chambre d'hôte La Touraille staan. Toeval bestaat niet en ze hebben nog een kamer vrij...
's Avonds eten we in het dorpje, Locquignol, de plaatselijke specialiteit: Flamichand. Dit is een soort pizza met de kaas uit het dorp Maroilles hier vlakbij. Erg lekker vond ik, maar Lied vond het absoluut niet lekker. Tsja, over smaak valt niet te wisten!
Morgen verder richting St.Quentin.
PS: ik Cuesmes zit een prima fietsenzaak (Espace Bike, rue du grand Courant 10; is op de route bij Renault dealer rechtsaf het industriegebied in en bij rotonde die volgt rechtsaf)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten